Weddingday in Santa Fe ???❤️??

Om stipt 11:00 uur stond de door Naty geregelde taxibus voor het hotel. Een aardige chauffeur deed onze koffers in de bagageruimte en wij konden instappen. Het is een mooi klein busje met airco en gordijntjes. Mirre voelt zich beduidend beter want ze heeft er lol in om in het busje te zitten. Gelukkig maar. Nu op naar het hotel van Opa Gerrit, oma Ona, Annelies , Hjalmar en Ome Toby. Zij zijn gister samen met AJ en Linda aangekomen in BA. Bij het hotel aangekomen zaten ze in de lobby en konden wij ze vanuit het busje zien. Wat leuk en bijzonder om elkaar hier te ontmoeten op zo'n afstand van NL. Ik kreeg een déjà vu met 6 jaar geleden toen Christa en Marit ons op stonden te wachten op Bangkok AirPort aan de start van onze reis.

De stemming zat er meteen goed in. Ervaringen uitwisselen van de vliegreis en de eerste indruk van Buenos Aires. En Mirre lijkt opgeknapt. Ze kan lekker heen en weer lopen in het busje en gaat bij iedereen even zitten, even kletsen en spelen. Zo is ome Toby paard. Hjalmar wordt lekker ingestopt en Annelies weet Mirre ook goed te vermaken. Oma en opa lezen een verhaaltje voor. Ook de proviand voorraad wordt aangebroken door Mirre. Een rijstwafeltje of wat gaat er wel in. Gelukkig gaat het beter met Mirre. De kilometers vliegen voorbij en zo af en toe kijkt een van ons naar buiten. Wat een uitgestrekt land is Argentinië. Nadat we Buenos Aires zijn uitgegaan. Zien we eerst industrie en daarna vlak groen landschap met veel koeien en paarden. Met af en toe een dorp, boerderij of bedrijfspand. Op mijn beste Spaans vraag ik om een stop aan de chauffeur. Señior, un stop por el banjo por favor. Hij knikt en ruim een half uur later stoppen we. Fijn want we moeten nodig en hebben ook trek. Alle dames naar het toilet. Voor Mirre maak ik de toiletbril schoon. En als handige Harry stop ik mijn telefoon onder mijn bh bandje. Ik haal Mirre van het toilet en wat gebeurt er. Mn telefoon glipt onder mn bandje vandaan zo het toilet in :s. Gelukkig door mijn schoonmaak ligt er een lading papier in het toilet waarop mijn telefoon landt. Hij doet het nog!!

Na de stop gaan de laatste kilometers snel. We zien wel dat de chauffeur vermoeid raakt. Hij is om 5:00 vertrokken vanuit Santa Fe en rijdt deze dag dus 1300 km!

Wanneer we Santa Fe naderen mooie countryclubs en vrijstaande huizen. Wanneer we Santa Fe inrijden zien we eerst kleine kleurrijke huisjes , daarna rijden we langs een mooie wandelpromenade zo naar ons hotel. Daar staan Arthur en Naty ons op te wachten! Hoera! We zijn er, dichterbij de grote dag!

Het hotel is een mooi koloniaal boutique hotel. En we krijgen een zeer mooie 3 persoonskamer toegewezen. Een mix van vintage en modernchique. Een kleine sofa voor Mirre waar ze op kan slapen en een mooi 2 persoonsbed in het midden van de kamer. Als ik langs het bed loop voel ik een druppel op mn hoofd. Ook natte plekken op de vloer. En als we naar het plafond kijken zien we op 3 plekken lekkage, waarvan er een uitkomt op het bed. Wat blijkt onze slaapkamer is onder het zwembad........ Het bed wordt een stukje verplaatst en de volgende dag zullen we naar een andere kamer verkassen.

De temperatuur is goed in Santa Fe. We gaan eerst een stukje lopen naar de Parana river. Daar toasten we in het zonnetje op Santa Fe en Tuur en Naty. Daarna lopen we naar het huis van Naty haar ouders; Carlos en Monica. Mirre zegt Simonica...zo lief!

We zijn uitgenodigd voor de asado!! Asado is een Argentijnse BBQ met mucho mucho vlees. We worden hartelijk verwelkomd met een drankje en hapjes. Kaas chorizo en kalfstong in het zuur. Het is heerlijk. Ook hebben ze een zwembad in de tuin en de hond Pancho. Mirre Arthur en Noud nemen gelijk een duik en spelen Pancho! John is er ook. Hij is gister aangekomen in Santa Fe. Hoe leuk!

De Hollandse -en Zeeuwse vlag krijgen een plekje en de BBQ wordt gevuld!! We krijgen dikke -en dunne darm, zwezerik, mattambre(flaksteak) en shortribs. Tussendoor valt Mirre in slaap en wij eten verder. Het is even wennen maar erg lekker. Bij terugkomst in het hotel ben ik om te ploffen. Wat een belevenis en gastvrijheid! De dag erna opletten met eten!

De volgende dag doen we rustig aan. We gaan eerst mee naar de kathedraal waar de ceremonie is, zodat Mirre kan inlopen. Arthur en Naty gaan naar de pastoor. Wij doen een rondje het is eeen mooie!! Mirre is weer zeer geïnteresseerd in alles wat er in de kathedraal te zien is. En uiteraard wil ze het verhaal van Jezus keer op keer horen. Het inlopen gaat goed! Klaar voor morgen! Daarna doen we een rondje langs de boulevard. Mirre gaat even zwemmen bij Carlos en Simonica. Lunchen gezond....salade, omelet en tosti met boerenland brood voor Mirre. Een mega grote en dikke tosti wordt opgediend. We komen niet meer bij als Mirre een hap probeert te nemen. Na de lunch rusten we met z,n drietjes uit. Als we wakker worden verwelkomen we het volgende busje aan vanuit BA met AJ, Lin! Nol, Ragna en Liam. De Hollandse club voor de bruiloft is compleet. In de avond eten we met Z'n allen bij de Italiaan heerlijke pasta's en gaan op tijd naar bed om voor te slapen voor de Big day!

Omdat de kerkelijke ceremonie pas om 18:00 plaatsvind kunnen we het wederom rustig aan doen. Ik loop met AJ Ragna en Liam naar het busstation om te checken welke bussen er gaan naar onze volgende bestemming. We drinken koffie en met de dames gaan we naar de geregelde kapsalon. Linda en Mirre helpen met haren wassen en Lin föhnt de haren van Ona en Annelies. Terwijl mijn haren worden opgestoken zie ik hoe Mirre een haarstuk van Linda bij Annelies opdoet en kappertje speelt. We hebben er grote lol om.

Na de kapper gaan we nog even uitleven in de speeltuin zodat Mirre nog een middagtuk zal doen. Het feest duurt immers tot 03:30 uur. Plots is het 16:30 en realiseren wij ons dat we een uur later worden opgehaald voor de ceremonie. Mirre slaapt nog diep. Noud en ik kleden ons snel om en ik tut me verder op. Mirre moeten we echt wakker maken. Dat lukt uiteindelijk en als ze haar jurkje ziet en ook nog de gipskruiden haarversiering welke Arthur heeft meegenomen is Mirre helemaal gelukkig. Als we beneden komen is iedereen mooi aangekleed en zien we Arthur. Wouw wat ziet hij er top uit! Wat een mooi trouwpak, blauw is het met een mooi wit overhemd en witte stropdas. Mirre ziet er ook te schattig uit, nog even haar haren mooi borstelen voor het haar kroon en vamos in het busje naar de kathedraal.

Naty heeft de middag in het hotel doorgebracht met zus en vriendinnen om zich mooi te maken voor haar grote dag.

Bij de kathedraal aangekomen maken we een groepsfoto en zoeken we een plekje binnen. Wat ziet het er mooi uit. Dan komt Naty aan met haar ouders. Ik loop met Mirre naar achter. Ze krijgt een mandje met de ringen. In de tussentijd zie ik Naty al...ook zij ziet er prachtig uit. Wat een super mooie jurk! We wachten op een seintje en dan mag Mirre lopen als de muziek start. Ik hoef niks te zeggen. Ze draait zich om en loopt kalm en beheerst de loper af richting Arthur. Traantjes in mn ogen en zo ontzettend trots. Snel ren ik naar voren om plaats te nemen voor de ceremonie.

Naty heeft de opbouw vertaald zodat we het een beetje kunnen volgen. Het is erg mooi ookal verstaan we er weinig van. Arthur moet de gelofte in het Spaans doen en dat gaat hem zeer goed af. Ook worden er mooi gezonden door een klein koortje met als afsluiting van de ceremonie Ave Marie. Tranen bij iedereen. Het is prachtig!

Na de dienst mogen we het bruidspaar feliciteren bij de uitgang waarna de allemaal naar buiten gaan en het bruidspaar mogen bestrooien met rijst. Handig zeg ik tegen Mirre dat ze voor Tuur en Naty uit mag lopen waardoor ze ook met rijst wordt bekogeld.

Nu op naar de feestlocatie. Het is een mooie salon gelegen vlak buiten Santa fe. Door de schemering zie je de mooie versiering met verlichting buiten. We worden onthaald door het bruidspaar en lopen verder waar heerlijke hapjes worden geserveerd.

Daarna nemen we een kijkje binnen. De tafels zijn mooi versierd en elke tafel heeft een plaatsnaam waar Tuur en Naty geweest zijn samen. Mirre staat al op de dansvloer en gaat hier al helemaal los. Na een uurtje komt iedereen naar binnen en zoet zijn tafel om plaats te nemen. Het diner danssant start met een fotopresentatie van de trouwceremonie in Nederland, daarna loveshoot foto's in Santa fee en dan jeugdfoto's van het paar. Deze worden onderbroken doordat er een dansnummer luid wordt ingezet waarop het bruidspaar binnenkomt. Mirre staat natuurlijk al op de dansvloer waardoor de openingsdans samen met Mirre is.

Iedereen wordt de dansvloer opgevraagd en zo dansen we erop los voor denk ik wel een uur. Goed om alle lekkere hapjes te verbranden voor het diner wat volgt. Het diner is heerlijk. Asado met salade, gegrilde groenten en aardappelsalade.

Mirre houdt het tot 23:00 uur (wel wat filmpjes gekeken tussendoor) Er is voor Mirre een kamertje met bed geregeld. We brengen haar naar bed en liggen afgewisseld allemaal een half uur bij haar. Ondertussen danst iedereen erop los. Het is een grandioos feest met tussendoor nog een dessert , een folkloristische gaucho dans ( Noud danst mee en doet het erg goed) , bruidstaart en andere zoetigheden en een prachtige tango dans. We krijgen Hollandse versiering met oa molenbrillen en blauw witte Argentijnse brillen en versiering uitgereikt. Ook wordt er natuurlijk nog dj Paul Elstak happy hardcore ingezet speciaal voor Arthur. Om half 4 brengt onze taxibus ons naar het hotel. Mirre is even wakker en hoort dat AJ nog even terug moet om zijn jasje te halen. De volgende ochtend weet ze dat precies na te vertellen. Ome AJ was een beetje dom want hij was zijn jasje vergeten.

Uitslapen zit er niet echt in, maar we voelen ons prima. We doen het wel rustig aan. Lopen met Nol naar het busstation en boeken een nachtbus voor de volgende dag naar Mercedes, richting onze volgende bestemming. Dat ging nog niet zo heel gemakkelijk als je een poquito Spaans praat en de jongen van de busmaatschappij geen Engels. Maar met google translate komen we eruit. We hebben cama seats, dat zijn hele brede stoelen welke je in een bijna volledige ligstand kan doen. Ideaal dus voor onze nachtrit. In de avond eten we weer lekker bij de Italiaan , nemen afscheid van Liam en Ragna, zij vertrekken in de nacht naar Cordoba en gaan bijtijds slapen.

Na het ontbijt de volgende dag nemen we afscheid van AJ, Linda en Nol en vertrekken wij met de rest voor een leuk ritje richting de Parana river om daar te lunchen bij een All you can eat fish restaurant. Het is wederom smullen. We krijgen voorgerechtjes van zoetvissen Boga en Surubi uit de rivier. Daarna nog een lasagne van vis en als hoofdgerecht een gegrilde Boga van de BBQ. Het is heerlijk. Eigenlijk geen plekje meer voor een dessert, maar op aanraden van Carlos en Monica bestellen we bramen met vanille ijs en In malbec gestoofde peer met vanille ijs. Nou er is niks te veel gezegd. Een rondje wandelen om alles te laten zakken, doen we voordat we terug gaan. Terug in Santa Fe halen we onze zwemspullen en wandelen we naar het huis van Carlos en Monica voor een laatste duik en om afscheid te nemen. Mirre Noud en Tuur plonzen nog een paar keer totdat de zon niet meer in de tuin schijnt en het fris wordt. We nemen afscheid en gaan naar de supermarkt voor wat boodschapjes voor in de bus. Terug in het hotel gaat Mirre naar bed en zeggen we iedereen gedag. Noud en ik wachten in de lobby totdat het tijd is om de taxi te nemen naar het busstation. Ik dommel even weg en dan is het al snel 00:00 uur. We moeten Mirre wakker maken. Ze vindt het niet erg leuk, maar als we vertellen dat we naar de nachtbus gaan vindt ze het ok. Veel te vroeg komen we aan bij het busstation. Toch wel spannend weer. Wachten op de bus, komt de bus op tijd en hoe zal de nacht gaan. Mirre dommelt langzaam weer in en dan komt de bus aan. Koffers inladen en snel naar onze ruime stoelen en in de ligstand. Op naar onze tussenstop Mercedes met als bestemming Carlos Pellegrini.......

Tot het volgende reisverhaal!

Besos Xxxx

Holaaa drom Argentinaaaa ??

Tijd voor een update want we zijn al bijna twee weken weg. In de tussentijd ook een hoop meegemaakt. Het vakantiegevoel is er; man -en kindlief maken bommetjes in het zwembad en ik drink een cappuccino aan de rand van het zwembad. We zijn inmiddels al versneld Iguazu aangekomen en hebben onszelf getrakteerd op een luxe jungle logde. Hoe dat zo....

Laat ik beginnen bij het begin. Dat was ochtend maandag 2 oktober na een kort nachtje. Toch de zenuwen. We gaan een maand weg, met Mirre, lang vliegen. Hebben we alles bij ons, hoe zal het allemaal gaan.......om 11:00 was alles in koffers en kruiken. Na onze buurtjes gedag te hebben gezegd zijn wij in de auto gestapt naar Ridderkerk. Daar logeren onze plant en auto de komende tijd. Noud en Mirre zijn nog even naar de kapper gegaan. Mirre een klein stukje eraf, zodat haar haartjes mooi voor haar bruidsmeisjes taak zou zijn. En voor Noud toch nog een coupe corto, tsja haren kunnen sneller groeien onder de zuid Amerikaanse zon. Toen nog even een bakkie bij opa Frits en oma Nellie en daarna klaar om naar station Rotterdam CS te gaan.

We zijn lekker met de trein naar Schiphol gegaan zodat onze chauffeuse niet in de file kwam te staan. Mirre had ook nog nooit in de trein gezeten dus 2 vliegen in 1 klap.

Toch even moeten haasten op Rdam CS om naar spoor 12 te gaan waar de trein al klaar stond. Alles in de trein geplaatst, 2 grote koffers, 1 kleintje en 2 rugtassen. De treinrit ging supersnel, binnen 25 minuten op Schiphol?? en lekker op tijd: 16:30 uur en 19:55 uur vliegen. Daar hebben we eerst de koffers afgeleverd. Was heerlijk rustig bij Lufthansa. Daarna terug gelopen en bij lekker Sushi gekocht en weer op een rustig plekje opgepeuzeld. Rond 18:30 door de check en nog even rondgewandeld. Mirre keek haar ogen uit. Ze was helemaal in de reismodus.

Het boarden voor onze eerste vlucht naar Frankfurt ging heel vlot. Mirre kreeg lekker snoepjes en een mini bord spel. Die vond het helemaal leuk. De vlucht naar Frankfurt ging heel voorspoedig en snel. Kregen nog een drankje en sandwich aan boord. Het gaf ons een rustig gevoel voor de overstap van 55 minuten op Frankfurt.

De overstap was dus alles behalve relaxed ?. We moesten echt rennen en vliegen. Van terminal B naar terminal C op Frankfurt is een pittig tochtje met Mirre zonder buggy en een koffer en twee rugtassen als handbagage. Rennen. Lift naar beneden. Weer rennen. Metro. Lift naar boven. Rennen. Paspoort controle. Rennen. Tassencontrole wat mega lang duurde. En weer rennen. Maar eenmaal aangekomen gelijk instappen en 10 minuten later reden we de startbaan op.

Het vliegtuig zal tjokvol. Veel kindjes aan boord die allemaal op waren. Mirre heeft even een filmpje gekeken en is lekker gaan tukken. Wij kregen op 00:30 uur nog ons vliegtuigdiner. We hebben het op en het was nog goed te doen. En zijn daarna ook gaan slapen... getracht. Toch nog film gekeken. En Mirre lag inmiddels op twee stoelen, waardoor ik half bij Noud op schoot zat. Maarja alles voor Mirre zodat ze goed zou slapen. Uiteindelijk zijn wij ook in slaap gesukkeld en hebben een aantal hazenslaapjes gedaan. Na 4 uurtjes slaap werd Mirre wakker. Even half uurtje wakker en haar op de middelste stoel geplaatst. Zo konden wij ook beter gaan slapen. Dat ging niet echt maar toch ging de tijd snel. Laatste stuk vlogen we over Brazilië en na het ontbijt was het tijd om de landing in te zetten. Jippie na 12:40 uur vliegen waren we in Argentinië.

Eerst door de douane. Mirre krijgt het kleine stukje van de terminal naar de douane al zoveel aandacht. Dat belooft wat. De douanier helpt ons vlot en zo konden we snel onze bagage oppikken. Op de kar en Mirre erboven gaan we naar buiten. Op naar ons avontuur. Dat begint al met geld pinnen. Je kan hier max € 100,00 pinnen, met € 5,- commissie kosten en € 2,57 aan kosten voor je eigen bank. Hierover waren we wel ingelicht door Nati, maar het is toch bijzonder. Na twee x te hebben gepind en een koffie gaan we naar de taxi, welke al voor ons is geregeld. Hier besluiten we toch maar contant te betalen want met kaart rekenen ze 12 % commissie kosten. Das niet goed voor onze Zeeuwse zuinigheid ?.

De aardige taxichauffeur maakt ons duidelijk dat de taxirit geen 30 minuten duurt maar waarschijnlijk 90 minuten. We zitten gelijk in de Argentijnse ochtendspits.

In Buenos Aires wonen 4 miljoen mensen en eromheen zo'n 10 miljoen en dan sta je rond 8:00 uur gewoon vast. Dat klopt helemaal. Om 10:15 uur zijn we bij ons hotel. Dus ruim twee uur over gedaan. We hebben een aardige indruk gekregen van deze drukke metropool. Gelukkig kunnen we meteen inchecken. Helaas blijkt dat het zwembad gerenoveerd wordt. Een domper, maar daar tegenover staat dat we nog kunnen ontbijten en de kamer meteen op kunnen. Dat hebben we gedaan. Na het ontbijt besloten een rondje te doen in ons wijkje.

Ons hotel is in de wijk Palermo Soho. Een hele leuke hippe wijk, met veel restaurantjes, barretjes en mooie muurschilderingen en leuke artistieke winkeltjes.

We drinken koffie en maken meteen kennis met de 'dulce de leche' koekjes. Heerlijk en voor Mirre een traktatie want ze krijgt er twee. Daarna gaan we terug naar het hotel en doen met zn 3 een hele lange middag tuk op het mega bed. Daarna doen we weer een rondje in onze wijk. We lopen naar de botanische tuin waar we bij het beeld van de wolf met Romulus en Remus een empanada eten en een sapje drinken. Mirre wil graag uitleg over het beeld en daarna vertellen we het keer op keer. Haar interesse voor geschiedenis is groot, zo blijkt ook de volgende dag.

Na het park slenteren we terug naar een leuk straatje met barretjes en restaurantjes. Hier worden we geënthousiasmeerd om bij het hippe Milanese restaurant te eten door een leuke Argentijnse jongen. Wij dachten dat het een pizza restaurant was, maar Milanese is dus een gepaneerd stuk kipschnitzel of kalfsschnitzel gefrituurd of uit de houtoven met beleg erop. We wagen ons eraan met een lekkere fles malbec wijn en een reuze glas jus d'orange voor Mirre. De Milanese valt een beetje tegen maar de wijn daarentegen niet en het gezellige drukke terras en straatje zorgen ervoor dat we een hele leuke avond hebben. Bij terugkomst in het hotel storten we in en gaan met zn 3 direct slapen. Dat is om 21:00 uur. Argentijnse tijd. Dan is het in NL inmiddels 01:00 uur. We snurken en slapen diep. Mirre wordt om 04:30 uur wakker en blijft wakker. Ze is uitgeslapen, wij niet :s. Maarja NL tijd is het 09:30 uur dus logisch. Om 06:30 uur staan we alle drie op. Doen een spelletje en wachten het ontbijt af. We zijn erg hongerig en om 8:00 uur overvallen we de ontbijtzaal en verslinden als beesten het ontbijt.

Ons plan voor vandaag is om met de metro naar Plaza de Mayo te gaan. Hier staan alle bankgebouwen, de kathedraal waar San Martin begraven ligt in de catacombe en casa Rosada. De Metro in Ba is druk en warm. Het eindstation duurt 20 minuten. We zijn lij dat we eruit kunnen. Bij casa Rosada wachten we de wisseling van de wacht af voor het graf van SAN Martin. We lopen achter de de guard aan naar de kathedraal. Eenmaal binnen wil Mirre alles weten. Wie is SAN Martin. Wie is de man aan het kruis en nog veel meer. We vertellen het wel 100 x voor ons gevoel. We gaan de Cathedraal uit om een eettentje op de zoeken in de aangrenzende wijk SAN Telmo. Eenmaal buiten is een deel van het plein hermetisch afgesloten , veel politie op de been en is er een demonstratie gaande. We lopen snel door. Mirre raakt moe en we lopen en lopen totdat we bij een pizzatentje komen en besluiten daar te eten. We doen de bestelling en ik ga naar het toilet. Hmmmm fris is het niet. Het is dat we al besteld hebben anders waren we weggegaan. Het eten is goed te doen. Gelukkig maar. We besluiten terug naar het hotel te gaan voor een middag tuk, maar dat is niet nodig. Mirre valt opgetild bij Noud in slaap. Aangezien Mirre als 3 jarige een aardig gewicht heeft kunnen we niet naar het hotel lopen. We gaan in een parkje zitten en Mirre slaapt ruim een uur bij ons op schoot. Daarna gaan we terug met de metro en het hotel. Daar spelen we even en willen in de avond in het typisch grill restaurant eten. Daar spreken we af met AJ en Linda. Zij zijn die ochtend geland in BA. Het restaurant gaat pas laat open en eenmaal daar blijkt het te chique en Mirre is doodop. We checken het menu, bestellen wijn. Daarna besluiten we zonder te eten te bestellen weg te gaan. AJ en Linda blijven om te eten. Wij lopen terug, eten een hamburger bij ons in de straat en dan stort Mirre weer in. Toch heftig zo'n reis, zon'n drukke stad en een tijdsverschil van 5 uur. Mirre heeft Snapchats last van haar buik en in de ochtend wil ze niks eten. Toch een stukje banaan en een aardbei op , maar dat komt er weer uit. Ahhh Mirre is ziekjes en we worden zo opgehaald met een taxibusje om naar onze volgende bestemming Santa Fe te gaan, 650 km ten Noordwesten van BA...... als dat maar goed gaat....

To be continued....

Tot snel!

Liefs uit Iguazuuuuu xxx

Aftellen!! Argentina here we come

Peepz... 6 jaar is het stil geweest op deze blog! Nu is het weer tijd voor een reisje!

Argentina here we come!!

2 oktober vliegen we met z'n 3tjes (onze lieve Muis gaat natuurlijk mee!) naar de metropool Buenos Aires.

Hier zullen we 2 dagen verblijven om vervolgens door te reizen naar Santa Fe, hier zullen onze broer en Argentijnse schoonzus Tuur en Nati elkaar het ja woord geven. Super fantastisch om dit zo mee te mogen gaan maken.

Rond 10 oktober zullen wij 3 weken rondreizen in Argentinie, ons plan is richting Iguazu (watervallen en jungle.

En dan naar beneden richting het schiereiland Peninsula Valdes om walvissen en orka's te spotten.

Wie weet nog een wijntje drinken ergens op de Pampa!

We gaan proberen jullie op de hoogte te houden van deze trip en alles wat wij meemaken!

Hasta la Vista!

Besos Jet Mirre en Noud

Het is weer zover! Nepal here we come!

hey peepz!!

Morgenochtend is het weer zover, we gaan weer op reis! Deze keer niet voor 3 maanden, maar voor een goede 3 weken! Nepal is onze bestemming!

Backpack weer van stal gehaald en net ingepakt! Helemaal klaar voor vertrek!

Wat zijn onze plannen in Nepal?

Natuurlijk het dak van de wereld bewonderen! Sowieso ook een trekking van meedere dagen! We gaan proberen eenpunt te bereiken rond de 4800 meter. Daarnaast nog raften, Pokhara bezoeken voor de roofvogel lodge, op zoek naar neushoorns en tijgersin Chitwan en cultuur snuiven in de koningsvallei! Een lekker programma dus voor 24 dagen. We hopen tussendoor nog wel ergens te relaxen hoor!

Wie weet kunnen we je op de hoogte houden tijdens de reis...en anders plaatsen we een reisverslag als we terug zijn!

Toedels Noud & Jet

Bula from Fiji!!

Bula is hier de begroeting op Fiji waar we dus momenteel zijn!

Even een kort berichtje uit Fiji waar we vanaf zondag 20 februari al vertoeven. Ja het zuidereiland van Nieuw Zeeland slaan we even over....geen tijd gehad...teveel leuke dingen gedaan..Dus als we terug zijn krijgt het Nieuw zeeland verhaal nog een staartje, die houden jullie echt tegoed!

Maar op Fiji is het echt heerlijk vertoeven.

Toen we zondag avond aankwamen werden we vrolijk toegezongen door 4 Fijianen spelend op hun gitaar. Op het vliegveldhebben we eerst een nachtje op een resort geboekt op het vaste land.was niet super de luxe maar wel super vriendelijk. We zaten er met nog 2 dutchies die we in Queenstown hadden ontmoet en daar hapje mee gegeten...alleen werd bereid op Fiji time ;-), een aantal glaasjes mee gedronken en de avond afgesloten met yatzee! De volgende ochtend wisten we niet waar we waren ;-)....te diep geslapen zegmaar.

We moesten ons om 8 uur medlen bij de receptie wantze zouden het1 en ander voor ons boeken. Dat hebben we maar uit handen gegeven. Er was een overtocht voor ons geboekt naar malolo Island en 2 nachten op wahlu beach resort. Om 9 uur werden we opgepikt om naar de boot te gaan. Dit was dus een kleine speedboot waar we met zijn 14en werden opgepropt met onze bagage. Jet had een plekje onoverdekt achterop. Nou dat heeft ze geweten. binnen de kortste jeren een verzopen Jetje. De zee was namelijk nogal wild en een paar fikse buien onderweg. Noud kwam er trouwens ook niet god vanaf. Die was zonder regenjas van top tot teen nat! na een uur varen kwamen we eerts aan bij mana Island, dat zag er schitterend uit...maar nog niet onze bestemming. eest een paar mensen gedropt en een paar mensen meegenomen die weer naar het vaste land gingen of naar malolo Island net als ons. Toen was het nog een tochtje van 20 minuten. We werden bij de steiger welkom geheten door een zingende staff. En vanaf dat moment was het bijna alleen maar relaxen..... Wel goed opgefrist en al onze was moeten laten doen en wat meer omdat een grootdeel van de inhoud van onze backpacks ook was nat geworden. Tot nu toe is het weer goed...dus we werken nog lekker aan een gezond kleurtje, we zitten hier met een leuke groep mensen. het eten is goed, de cocktails zijn goed....Dus wat willen we nog meer. natuurlijk hebben we wel al het een en ander meegemaakt...

De eerste avond kreeg er een jongen een allergische reactie, Noud heeft even zijn beroep uit moeten oefenen. het ging echt niet goed met de jongen..hij kon bijna niet ademen riep hij...en dat hoorden wij ook. Op de achtergrond hoorden we het het resortbandje 'you can take my breath away' zingen. De jongen is uiteindelijk afgevoerd naar een dokter op een ander eilandje en maakt het inmiddels goed.

Dinsdagavond kregen we te horen er een aardbeving was geweest in Christchurch..paniek bij ons want noud zijn ouder waren daar. Gelijk bellen naar gerrit en Ona...geen bereik! Tuur opgebeld, op het internet nieuws bekijken...hoe laat had het plaats gevonden. Nellies ook nog ingeschakeld...uiteindelijk kwam Tuur erachter dat het vliegtuig wel was opgestegen. En wij kwamen erachter dat de aardbeving een uur nadat ze waren opgestegen was. pas ztoen we ze hadden gesproken geloofden we het echt!

Noud heeft hier trouwens een vriendinnetje, het hondje 'Billy' zo hebben wij haar genoemd. Hij heeft haar al een paar keer gered van de wilde honden die hier rondlopen en elke avond loopt ze mee naar onze lodge en houdt daar de wacht. Ook als we een stukje gaan wandelen loopt ze met ons mee. Vanmorgen toen we wakker werden en onze tas in moesten pakken was noud zijn schoenen kwijt die nat waren en buiten stonden om te drogen. Hij overal gezocht...stom dat hij ze had buiten laten staan. Billy zou ermee aan de haal kunnen zijn gegaan bedachten we ons...en dat was ook zo...na even zoeken vond hij eerst zijn enen schoen en terug bij 1 huisje verder en even later bij een ander huisje zijn andere schoen. Fijn vriendinnetje Noud...hahahaha!

vandaag vertrekken we naar mana island voor 2 dagen en op zterdag varen we terug naar het vaste land omk vervolgens om 23.00 uur aan onze lange tocht naar NL te beginnen.

Tot zo ver ons Fiji adventure...Wij gaan dus nog even genieten.En als je het niet erg vind denken we nog heel even niet aanNederland!

Totin NL!

Liefs Noud en Jet!

p.s. helaas lukt het niet om foto's te plaatsen...houden jullie ook nog tegoed!

We did it!!

Lieve luitjes!!

We hebben het gedaan!....Wat zou je denken..? Wat elke keer uitsetl van executie was vanwege slecht weer in Taupo & Wanaka moest er nu toch echt van komen.....

2 dagen geleden zijn we aangekomen in Queenstown en was het voor ons de laatste optie om 6te gaan skydiven...Na wat navraag besloten om het de doen, 12000 ft, 3,65 km hoogte...maar zijn we omgepraat voor 15000 ft, 4.52 km hoogte. We hadden geboekt voor dinsdag 8 februari om 12.30 uur. Die nacht wel redelijk geslapen en smorgens bijna niks tegen elkaar gezegd van de zenuwen.....Toen het tijd was om te gaan naar boekingskantoor (waar je verzamelt, formaliteiten ondertekend en naar de dropzone wordt gereden) kregen we tot 2 keer toe te horen dat het een half uur werd uitgesteld. De derde keer toen we terug kwamen kregen we te horen dat we waren afgelast, de wind was opgestoken. Balen...want je wil nu wel na al dat wachten. We hadden de keus om te verzetten naar die middag of naar de volgende dag. Wij naar de volgende ochtend verzet. Dat was een schot in de roos, want toen we vanmorgen wakker werden, strak blauwe lucht en bijna geen wind. We wilden nu wel...nu 2 nachten en een dag naartoe geleefd! Tuurlijk was er nog spanning...en bij Jet heel veel zenuwen. Eeenmaal bij de dropzone, werd ons verteld dat je werd geroepen als het tijd was. Er waren veel mensen om te skydiven en natuurlijk werden wij als laatsten geroepen. Inmiddels waren er al weer nieuwe mensen gearriveerd om te skydiven. Kregen een pak aan en aan onze instructor toegewezen. Jet aan Remo uit Zwitserland en Noud aan Ralph uit Zuid Afrika. Nog even een instructie hoe je uit het vliegtuig moet hangen...benen naast elkaar naar achter en handen aan je harnas. toe naar het vliegtuigje....opstijgen...spanning... op 12000ft gingen de eerste 3 eruit...wij naar 15000 ft...En toen was het tijd. Jet als eerste...bungelend uit het vliegtuigje lachen naar de camera en weg was ze.....Toen Noud....zelfde ritueel....En wat je dan voelt tijdens je 60 seconden vrije val is onbeschrijfelijk!!!....Gillen van blijdschap, zweven als super(wo)man, wangen klapperen van de wind...leuk doen voor de cameraman....uitzicht geweldig....en dan is het alweer voorbij .....gaat je Chute uit, draait nog een paar rondjes en maak je je klaar voor de landing! Die ging perfect!!

We zijn nog helemaal euforisch dat we dit hebben gedaan...het was echt geweldig en raden het iedereen aan! Er zijn picca's geplaast van dit avontuur

Dit wilden we even aan jullie kwijt...er volgt snel een verslag van wat we nog meer hebben uitgespookt tot nu toe!!

Noud en Jet

Lot of Catching up; Noorder Eiland Nieuw Zeeland!

Kia Ora Everybody!

Vanuit een wederom regenachtig Nieuw Zeeland groeten wij jullie! We hebben gelukkig wel wat zonnige dagen achter de rug, maar de regenachtige dagen besteden we om een reisverhaal te plaatsen....En dat is dus vandaag! We zijn al op het zuidereiland vanaf zaterdag en zullen jullie op de hoogte brengen van onze avonturen op het noorder eiland. Weer een hoop gedaan en gezien. Laten we vooropstellen dat Nieuw Zeelanderg mooi is!
waar beginnen we...de dag dat we aankwamen. Onze3 uur durende vlucht ging prima. Er was ons bij het ichecken inSydney verteld dat wemet een airbus zouden vliegen, en in de punt zaten...wij heel enthousiast...kwamen we bij de gate aan, stond er een kleinspeelgoedvliegtuigje op ons te wachten..Maargoed eenmaal geland, moesten we natuurlijk door de douane. Je kent waarschijnlijk welde tvseriewaar ze de Customs laten zien...Wij in iedergeval wel, en daarom wisten we dat we alles aan moesten geven, van vuile schoenen tot etenswaar wat je bij je hebt, want ander kun je hoge boetes verwachten. In eerste instantie werden ons bergschoenen ingenomen en kregen we na korte tijd wachten terug, helemaal schoongespoten...handig! Toen hadden we nog medicijnen aan te geven, jet haar medicijnen waren niet zo interessant, maar Noud had gezegd dat we malariapreventie uit Thailand bij ons hadden...dat moest natuurlijk nader bekeken worden. Uiteindelijk goedbevonden en nog even door de Xray met onze backpacks en toen waren we echt binnen in Nw zeeland. Buiten scheen de zon, dus ons uitzicht was extra mooi! De bus gepacht naar het centrum van Auckland, waar we al een guesthouse hadden geoekt voor de komende 2 nachten. Werden voor de deur afgezet, snel ingecheckt en nog even de stad verkennen. Ook werden we uitgenodigd voor de bingo in de backpackers bar, waar er ook nog eens gratis pizza werd verstrekt...nou we hadden wel trek! Pizza hebben we wel op, maar bingo niet meegespeeld. De bar was wel gezellig, maar de backpackers die er waren, waren van een iets andere leeftijdscategorie en hadden nog geen plannen om Auckland te verlaten. Niet al te laat zijn lekker gaan slapen in onze kamer, zonder ramen. Noud had de volgende ochtend ook een afspraak om te skypen met zijn toekomstige opleider vanaf 1 maart. Hij moest om 07.30 uur nw Zeelandse tijd klaarzitten. Noud is de volgende ochtend op tijd er uit gegaan, zijn gesprekken gevoerd en Jet daarentegen kwam er pas om10.00 uur. Oeps...nog een beetje last van een jetleg, Jet?? Die dag zijn we Aucklandrond gewandeld, park geweest, aan de haven een wijntje gedaan, skytower op geweest en natuurlijk nog een keer uit eten geweest. Voorlopig voor de laatste keer...want vanaf de volgende dag hadden we onze crib en zou het voorlopig zelf koken geblazen worden. De volgende dag hebben we onze crib opgehaald, het was nog een aardige tippel met onze bagage, daar hadden we ons iets op verkeken. na wat formaliteiten en de betaling van ons huisje op wielen, konden we de motorway op. Noud was een beetje nerveus, want hij zou als eerste gaan rijden( links!!) gelukkig zat jucy gelijk aan de motorway...dat scheelde al en als je samen goed oplet, dan went het eigenlijk heel snel. Maar het was wel even de vuurdoop voor noud om de stad uit tekomen, met allerlei afslagen. maar dat is goed gelukt. We hebben gelijk koers gezet naar het noorden, richting de bay of islands. We zijn bij Orewa even van de weg af gegaan om boodschappe te doen! Dit heeft zo'n 2 uur in beslag genomen. Toen de weg weer op...rond een uur op 6 zijn we gestrand bij een plaatsje boven Wangareihi. We moeten wel tussendoor vermelden dat het onwijs mooi is hier in nieuw Zeeland (dan moet de zon wel schijnen zie je er meer van) Bij een caming aangemeld, wagen geparkeerd en nog een wandeling gemaakt. wat een mooie omgeveig, zo groen en blauw water...echt bizar mooi! daarna hebben we lekker zelf gekookt, het handige is dat ze opvrijwel elke campsite een keuken hebben, dus hoeven ons eigen gaspitje helemaal niet te gebruiken. De eerste nacht in de crib ging ook helemaal prima, Tussen de twee bankjes leggen we een plank, kussens erop en tukken maar. Enige is dat de middenplank iets te kort is, dus het bed wil nog weleens in elkaar storten. Natuurlijk heeft handige Noud daar iets op gevonden.
De volgende dag zijn we naar Paihia getourd. tussendoor nog een stop gemaakt bijeen glow worms cave. was heel grappig en mooi om te zien. onze gids leek wat ongeinteresseed en er niet al te veel zin in te hebben, maar ze deed het heel leuk. Toen we in Paihia aankwamen, was het ontzettend mooie weer, en wij gelijk heel enthousiast een zeiltocht geboekt en betaald voor de volgende dag. Toen we de volgende ochtend wakker werden regende het...BALEN! Volgens het toeristenkantoor waar we geboekt hadden was het met sailor Mike makkelijk bespreekbaar als we af wilde haken. Maar Mike zei dat het weer wel op zou klaren rond 11.00 uur dat we hem aan het eind van de dag dankbaar zoude zijn voor een dag op zijn zeilboot ' Gungha'. Helaas klaarde het weer helemaal niet op, en hebben we weinig van de Bay of Islands gezien (welke op de vierde plaats staan van mooiste plekjes in Nieuw zeeland) We hebben uiteindelijk wel een leuke dag gehad met de met de mensen die met ons op de boot zaten. Al met al beter dan in je wagen doorbrengen als het regent.
Na een korte onderbreking van een dag gaan we weer verder met ons verslag, het weer was gister weer goed opgeklaard, dus snel naar buiten gegaan en van de zon genieten.
Toen we terug kwamen van de zeiltocht zijn we direct in onze crib gestapt om de oversteejk te maken naar de westkust van Northland. Na een uurtje rijden zijn we geland in Opononi. Hier was het mooi weer en hebben we nog een strandwandeling gemaakt. Dat was mooi meegenomen. De volgende ochtend leek het weer er goed uit te zien, maar na een korte wandeling aan de nogal winderige kust, toen we doorreden naar WaiWaipoua forrest om met Kauri bomen te gaan knuffelen, begon het weer te regenen. Dit mocht te pret niet drukken, want deze kauribomen waren machig om te zien. Kautibomen zijn de heiligdommen van de Maori's van wel honderden jaren oud. Bij de eerst stop was het een 5 minuten wandeling naar 'Tane Mahuta' de 51 meter hogeBosgod met een omtrek van 13.8 meter. Wow inmens! Na schatting 2000 jaar oud. Helaas konden we niet dicht genoeg bij komen om te aaien, dus hop in de auto naar de volgende. Bij de parkeerplaats uitgestap om opzoek te gaan naar de 'Four sisters' -4 lange Kauribomen bij elkaar. Toen op naar Te Matua Ngahere -De vader van het bos. Deze daddy was dan maar 30 meter hoog, maar knuffelen was onmogelijk met zijn 17 meter omvang. Heel erg indrukwekkend om te zien. Toe we aankwamen was er een Fransman een stickie aan het roken en verdween snel...volgens Noud wilde hij net zo 'high' als de boom worden. Gelukkig hebben we nog een kleine Kauri gevonden om mee te knuffelen en zijn vervolgens doorgereden tot een uurtje of 19.00 en een camping opgezocht bij Muriwai Beach. Hier zijn zwarte stranden dat komt door titanium. Gelijk even meegepikt. De dagen erna hebben we doorgebracht in Coromandel...hier hadden we erg mooi weer!(we korten het verhaal eenbeetje in) Hier hebben we Hot water beach opgezocht...heel grappig want rond 14.00 als het laag water is, kan je graven in het zand tot je je 'hot water' en we kunnen je zeggen dat het erg hot is aan je pootjes. Heel grappig om te zien, iedereen zit daar in het zand, in zijn eigen gegraven pool. Ookzijn we naar Cathedral Cove gewandeld in de hitte..een erg mooi stukje strand. Na overnacht te hebben op een DOC camping - hebben we koers gezet naar TeAhora om de enige soda geiser ter wereld te zien...maar scheen dat deze maar 1 of 2 keer per dag spuit...helaas, maar we hebben ons laten verrassen met een leuke MTB tocht. Volgens de ietsen verhuurder was het een track waar je een uurtje over zou doen....Nou wij hebben er wel wat langer over gedaan. Was echt superspectaculair...en nog hefiger dat de guided tour in thailand, maar nu op ons zelf. Aan het eind van de dag doorgereden naar Matamatta, camping opgezochtom de volgende dag de Hobbit tour te doen. Wasje gedraaid en toen begon het toch te regenen! Droger aan gezet maar natuurlijk was de was niet droog. Toen heel inventief een waslintje kriskras door de Crib gespannen en onder de opgehangen was geslapen....de volgende ochtend was de was natuurlijk niet droog. Lekker laten hangen en de Hobbit tour gedaan. Dit was echtheel erg leuk.Tot voor kort was het hobbit dorp alleen nog maar te zien als witte platen, om te zien waar de huisjes waren, maar sinds 2 maanden zijn ze het weer aan het opbouwen om de Hobbit-film op te nemen. We hebben alle huisjes gezien enalle in&outsides gehoord van onze Lord of the Rings idolate grappige gids. Die zaterdag doorgereden naar Rotorua, waar we dus dus een 2 dagen durende regestrom over ons heen hebben gekregen.We zijn zaterdagavond maar naar de film gegaan en op zondaglekker bij MC Donalds ontbeten....winkeltjes bekeken en dachten een lekker kippetje te gaan eten aan het meer om te kijken naar de storm op het water. Zo gezegd zo gedaan, maar toen het kippetje op was en wij decrib wilden starten, starte die niet. Owjee wat nu, stromende regen....moeten we bellen...Noud dapper de wagen uit naar de naast ons geparkeerde auto, en ja hoor, deze Kiwi had gelukkig startkabels bij, en onze crin startte meteen. Maar toen we terug kwamen bij de camping en even de lampen aan hadden laten staan kregen we de crib weer niet gestart....wat nu...we zouden naar een Maorishow gaan. Onze alleraardigste campingbaas zou het wel regelen met de Nw Zeelandse ANWB zodat wij konden gaan genieten van de show. En naar die show zijn we geweest, een zeer zeer commerciëleMaori show!!! We werden ontvangen door Maori John, die naast zijn eigen taal en Engels ook nog een 25 andere natie's kon begroeten. We waren met ongeveer 200 man na een kijkje bij de ondergrondse oven 'de hangi', liepen we in witte poncho's naar een slootje water om deberoemde Maori kanote zien aankomen. We leken wel de Klu Klux Klan opweg naar een kruisverbranding. Daarna volgde in een nagebouwdMaori dorp, een maori show met zang dans muziek en gymoefeningen opgevoerd door jonge Maori's om te laten zien hoe hun voorouders 1000 jaar geleden leefden. Het eten daarna was goed te doen..en zo werden we na 3 uur allemaal in busjes gepropt en afgezet bij je accomodatie.Toen we terugkwamen kregen we van de campingbaas te horen dat de AA niet langs wilde komen om onze accu na te kijken, we moesten zelf bellen, de camppingbaas bleek flink uit zijn dak te zijn gegaan maar het mocht niet baten. Wij zelf gebeld en een uurtje later kwam de wegenwacht aan. Bleek dat onze accu een vrij nieuwe was die waarschijnlijk bij de de vorige huurders was leeggegaan. Nu zouden wij de accu ergens 24 uur moeten gaan laden, en dan zou die pas weer goed werken. ja amehoela, dat gaan we dus niet doen. De volgende ochtend met Jucy gebeld en konden we gelukkig ergens een nieuwe Accu laten plaatsen onder de moterkap. Toen dat gefixt was zijn we doorgetourd naar Taupo, het weer was inmiddels iets verbeterd, omnog wat leuks van de dag te maken zijn we naar het volcanic museum gegaan...was echt meer iets voor Kiddies, we hebben wel in een earthquake simulatie gezeten. Daarna camping opgezocht en voor de volgende dag Rapid Jet besproken. Het zogenaamde Jetboaten op de nabijgelegen rivier. Was echt heel gaaf, waren flinke klappen over de rapids, 1 grote en een wat kleinere. En natuurlijk haalde de jetboat captain wat trucjes en stunts uit. Na dit avontuur doorgescheurd langs Lake Taupo naar Tongariro National park. De weers vooruitzichten voor woensdag (de volgende dag) zouden zeer gunstig zijn om de beste eendagswandeling te doen door het National Park; ' De Tongariro Crossing'een wandeling van 19.4 km. Bij Base camp de crib geparkeerd en voor de volgende ochtend de bus naar het beging van de wandeling geboekt. We zouden de bus van 6.00 nemen, konden we nog een uitstapje doen naar MountNgaururoe (voor Lord of the Ring kenners; Mount Doom.)Het uit bed komen ging de volgende ochtend zeer vlotjes, we waren er toch best laat ingegaan. Vol goede moed begonnen we om 06.30 uur op 1150 m hoogte aan de wandeltocht, we leken1 van de eersten te zijn.Het landschap is fantastisch mooi, niet te omschrijven. Na een uurtje kan de eerste laag uit, onze jas, in de rugzak. Na een uur wandelen door het vulcaan landschap komen we bij Soda Springs, en starten na ons banaantje aan Devils Staircase, South Crater. Om 08.00 uur beginnen we aan Mount Doom, pfff wel tig keer gestopt om foto's te nemen en bij te komen, was een aardige klim naar de top van deze vulkaan. Er was geen pad en het gaat stijl omhoog. Om 11.00 uur bereiken we de top2300 mtr hoogte it feels like you are on the top of the world!!! Wehebben een prachtig uitzicht naar de westkust . Lopen wat rond en maken natuurlijk weer heel veel foto's. Om 11.15 uur gaan we afdalen. helaas gaat dat niet zo gemakkelijk, kleine rollende vulkaansteentjes maakten het vrij moeilijk om deze stijle afdaling snel te doen. We nemen er even de tijd voor en zijn om 12.15 uur weer beneden. Nu hebben we nog 16 kilometer voor de boeg. Na een vlakke wandeling door het vulkaanlandschap hadden we weer een klimmetje voor de boeg,Red Crater!We dachten dat we die klimmetjes wel gehad hadden, maardeze is wel naar1886mtr hoogte! Het hoogste punt van de Tongariri Crossing. Hierna een afdaling, minder heftig dan van Mount Doom, naar
Emerald Lakes, Green lakes.Daarna eencrossing en een klein klimmetje naar Blue Lake. We dachten dat het nu nog een klein stukje was naar het eind en dus vol goede moed. Maar de laatste 6 km waren alleen maar afdalen. Jet d'r knieën waren enorm onder druk komen de staan en boven dien een huge blaar op dr kleine teen die aardig pijn deed. Noud besloot vast vooruit te gaan, want met Jet d'r Slakken tempo zouden we de laatste bus niet meer halen. Onderweg heeft jet nog pijnstillers gekregen en dat hielp om het laatste half uur flink door te pezen. Precies om 16.30 uur was Jet aan het eind vande crossing en stond Noud haar op te wachten,19.4km, met een uitstapje naar 2300 meter in 10 uur. Moe maar zeer voldaan, we hadden de crossing gehaald en Mt Doom beklommen!!!! Toen we terug kwamen op de camping waren Christel en Roy (NL stel die we de dag ervoor ontmoet hadden op de camping) zo aardig om ons op te vangen met drankje en knabbeltje!! Super en ook nog eens pannekoeken met en van hun gebakken en gegeten. Was erg gezellig! Volgende ochtend wakker worden met spierpijn die wel 2 dagen geduurd heeft. We wilden ergens in de buurt nog gaan Raften, maar dat hebben we maar verschoven naar het Zuider-eiland. Koers gezet naar Wellington, om zaterdag 29 januari de ferry te nemen, die we inmiddels geboekt hadden. Onderweg nog een uitstapje gemaakt naar het Army museum, was erg indrukwekkend, zelfs voor Jet. In Wellington hebben we het Te Papa museum bezocht, het nationale museum van Nieuw Zeeland, erg mooi. Hier hebben we bijna een hele dag doorgebracht, met als afsluiter een biertje en een te grote schaal bittergarnituur voor ons twee. Beetje onderschat!

We zijn dus veilig aangekomen op het Zuider eiland....hier de volgende keer meer over!! Het weer is injmiddels alweer opgeklaard!

Fijn weekend!

Jet & Noud!

Kia Ora!!

Kia Ora! Oftewel hellow op zijn Maori's!

Momenteel zijn we in een zeer regenachtig nieuw zeeland! Het komt hier echt met bakken uit de hemel zetten. Een cadeautje vanuit Fiji of een staartje van de Floods uit Australia we weten het niet precies, maar ze verwachten vandaag en morgen dat er zo'n 500 mm valt hier op het Noorder eiland van Nieuw Zeeland in de omgeving waar wij momenteel bivakkeren en dat is aardig wat! Wij zijn momenteel in Rotorua en hebben vandaag de eerste week met onze Jucy Crib erop zitten. We zijn al helemaal gewend aan onze nieuwe stek. Lekker zelf koken, een prima bedje en hij brengt ons overal heen waar we willen (daarvoor moeten we ‘m wel vaak wat te drinken geven ;-) ) En ook op zo'n regenachtige dag als vandaag hebben we er toch wat plezier van!

Maar met onze reisverhalen waren we ergens anders gebleven....Sydney! Pff het lijkt alweer zo'n tijd geleden dat we er in vogelvlucht over zullen schrijven. De vlucht naar Sydney ging 9 uur duren en we zouden de nacht ingaan dus dachten te kunnen slapen . Maar helaas dat was niet zo, we hebben veel films gezien, stuk of 3 (deze keer wel een eigen schermpje) , maar in slaap komen lukte niet. Dus toen we landden op Sydney airport waren we aardig brak. Het was daar ook alweer ochtend, 4 uur tijdsverschil met Thailand en 10 uur met Nederland. Gelukkig hadden we snel onze guesthouse Shuttle gevonden en werden natuurlijk als laatste afgezet. Toen was het 9 uur. We kregen te horen dat 10 uur de check out time was en daarna onze kamer nog schoongemaakt moest worden, dus moesten nog 2 uur wachten. Maar even de omgeving gaan verkennen en een ontbijtje ergens nuttigen, we werden meteen geconfronteerd met de Australische prijzen....heel anders dan Thaise. Wat we in Sydney voor 1 ontbijtje betaalden, hadden we er in Thailand wel 6 ontbijtjes voor. Maargoed.....dat is ook wel te verwachten. Ontbijtje op terug naar het Guesthouse en op naar onze kamer...een dikke dikke tegenvaller. Voor het geld wat we betaald hadden echt een crapy kamer zeg....geen badkamer en toilet op de kamer, maar te moe om te gaan klagen en gaan pitten. De wekker gezet voor 14.00 uur zodat we nog wat aan de dag zouden hebben. Natuurlijk iets later eruit gekomen en opgefrist. De badkamers en toilet waren wel heel erg netjes i.v.m . onze kamer. Bij de receptie wat info gevraagd en een stadplattegrond lopend de stad gaan verkennen. Als eerste door de botanische tuinen op naar het Opera huis! Wow wat gaaf om te zien, natuurlijk heel wat kiekjes gemaakt. De trappen op en waren benieuwd op er nog een voorstelling zou zijn de dagen dat wij er waren. Keuze genoeg, maar we vonden het wel leuk om een opera te bezoeken in het opera house. Bij het ticket office gevraagd of er nog kaarten waren. Er werd ons verteld dat we de volgende ochtend vroeg in de rij moesten gaan staan voor de laatste 10 staanplaatsen en 4 zitplaatsen hoog in de nok. Dat zouden we dus morgen ochtend doen. Daarna doorgewandeld naar Circulair Quay, hier vertrekken veel ferry's , was leuk om te zien. Hier neergestreken bij een tentje. Jet dacht een lekkere Latte macchiato besteld te hebben, maar kreeg een esspresso met een klein beetje melk...toch opgedronken en Noud had een biertje besteld. Toen weer doorgewandeld naar 'The Rocks' een wijk met veel Pubs dichtbij de harbour Bridge. Hier moesten we zijn om onze bridge walk te boeken. Wat info opgevraagd en ons laten adviseren om op de dag zelf te boeken. Daarna een pub opgezocht en heerlijke steak met friet genuttigd. Toen was het echt de hoogste tijd om terug te gaan naar ons guesthouse. Dat was nog een aardige wandeling, ook waren we een beetje de weg kwijnt, waardor we door de achterbuurten van Sydney dwaalden. We zagen veel daklozen overal hun slaapplek zoeken. Toen we uiteindelijk bij ons guesthouse aankwamen dachten we nog even een drankje te doen in onze wijk 'Kings Cross' Deze wijk had veel backpackers onderkomens gemixt met adult entertaiment clubs. Het leek op een straat uit Thailand. Na het drankje lekker neergeploft in onze zeer warme kamer, ventilator was kapot, toen maar wel gaan klagen. We kregen een nieuwe en uiteindelijk kunnen slapen. De volgende ochtend dinsdag, 11 januari, zeer vroeg opgestaan, tot ongenoegen van jet, wat was ze sjago zeg...;-), om naar het oerahouse te gaan voor kaartjes van madame butterfly. Om 8.00 uur waren we bij het Opera house, was ook nog een half uur lopen, jippie, we waren de eerste, dachten we. Maar toen om 08.30 uur het ticketoffice open ging waren er al 5 luitjes voor ons, die stonden dus ergens anders te wachten. Toen we eenmaal aan de beurt waren hadden ze nog maar 1 staanplaats. Wel waren er nog 2 kaartjes beschikbaar voor de volgende dag voor theatershow 'Soap' een combo van acrobatiek en opera in en om badkuipen. Nou da leek ons ook erg leuk...nog leuker dus die kaartjes gekocht. Het was inmiddels 10 uur en hadden trek , ergens een ontbijtje genuttigd en doorgewandeld naar de Harbour bridge walk, en voor de avond de bridge walk besproken. Daling harbour, toen we daar aankwamen begon het toch te plenzen!!! Dan maar in het winkelcentrum schuilen, beetje rondgekeken en een heel klein beetje geshopt voor jet ;-) en toen weer naar buiten doorgelopen naar de Sydney Fishmarket, geweldig! Allemaal verse vis, zag er heerlijk uit! Natuurlijk hier geluncht, mixed visgrill schotel op. Nou dat was gelijk genoeg voor de hele dag. Het was inmiddels alweer 3 uur en de hoogste tijd om terug tre gaan naar het guesthouse om ons klaar te maken voor de Bridge walk. Was een aardige tippel wederom. Eenmaal terug, even gaan liggen voor een powerslaapje. Dat kwam goed van pas om onze voetjes te rusten te leggen. Na het korte slappje weer opgefrist en terug gelopen naar de harbour bridge. We hadden de tour van 19.45 uur. Moesten wachten bij Gate 1, hier werden we precies om 19.45 uur binnen geroepen, in tegensteling tot alle activiteiten in thailand en laos, werden er hier hoge veiligheidsmaatregelingen genomen, moetsen een speciaal pake aan, alle sieraden af in in kluisje, mochten geen camera's of telefoons mee de brug op. Kregen een tuigje aan, regenjas mee, fleecedeken, mijnwerkerslamp op je hoofd en een proeftrapje op en af en natuurlijk nog een formulier ondertekenen. De bridge walk was niet zo spectaculair als het ziplinen, omdat je niet naar beneden kon kijken. Maar eenmaal bovenop de brug was het uitzicht fenomenaal! Gaaf om Sydney in het donker te zien. En wat ook zo leuk was om te zien, the flying foxes, vleermuizen met een vossenhoofje, lijkt wel, ze zijn ongeveer 3 keer zo groot als de gewone vleermuis. Onderweg naar boven en naar beneden werd door onze gids 'Alessandro' nog wat leuke feitjes over de brug en Sydney verteld en nam hij een aantal foto's. Terug beneden hebben we voor veels te veel geld 2 foto's gekocht...maarja dan heb je nog een aandenken en ze waren erg leuk. Daarna een drankje gedaan met de Londense Matt, die in de groep zat en was het al erg laat, 01.00 uur, snel terug gewandeld naar naar guesthouse. De volgende octend schoten we om 11.00 uur pas wakker, jet had enorme last van haar keel en volede zich niet lekker. Maarja het was onze laatste dag in Sydney, dus een berg aan paracetamollen naar binnengewerkt en hup de stad in. Eerst aar paddy market, maar snel weer weg. Leek op de nightmarkets uit Thailand, veel Aziaten met kraampjes. Toen weer naar de Fishmarket gestrmpeld, want we hadden vandaag Shasimi in petto, vers in plakjes gesneden tonijn en zalm, was te lekker! Met een zeewier salade. Het plan was om eigenlijk naar Bondi beach te gaan, het bekende strand, maar van jet haar collega Heleen, hadden we de tip gehad om naar manly beach te gaan. En dat was een zeer goede tip, want het was met de ferry, dus zag je nog wat. Wij op naar manly beach, we waren een beetje aan de late kant, 16.00 uur kamen we daar aan. Noud dacht lekker een bierje of 2 te gaan nuttigen op het strand. Blinkjes gekocht, was er een alcoholverbod voor op het strand en op straat, hihi! Wij lekker op het strand gelegen en daarna weer een stak met friet gegeten in een pub. Om 19.30 uur de ferry terug genomen naar Circulair Quay, en dat was een schot in de roos! Wat een geweldige zonsondergang hebben wij meemogen maken vanaf de ferry over de skyline van Sydney. Eenmaal terug bij Circulair quay snel naar het guesthouse gelopen om ons op te frissen en om te kleden voor de theatervoorstelling. Deze hebben we net gehaald. De theauter voorstelling was erg leuk. Veel acrobatiek gemixt met Opera bubbels humor en soap...in buidkuipen. Een mooie afsluiter van 3 dagen Sydney!

Volgende keer is nieuw zeeland aan de beurt! We hebben inmiddels wat meer foto's geplaatst. Ook in het mapje Thailand Laos!

Ciao! Liefs Jet en Noud! XXX

ps nogmaals sorry voor alle foutjes, maar we lezen de verhalen niet na...;-)